امام صادق علیه السلام فرمودند:
وَأَمّا یَوْمُ عاشُوراءَ فَیَوْمٌ أُصیبَ فیهِ الْحُسَیْنُ علیه السلام صَریعا بَیْنَ أَصْحابِهِ وَأَصْحابُهُ صَرْعَی حَوْلَهُ عُراهً، أَفَصَوْمٌ یَکُونُ فی ذلِکَ الْیَوْمِ؟ کَلاّ وَرَبِّ الْبَیْتِ الْحَرامِ ما هُوَ یَوْمُ صَوْمٍ وَما هوَ إِلاّ یَوْمُ حُزْنٍ وَمُصیبَهٍ دَخَلَتْ عَلی أَهْلِ السَّماءِ وَأَهْلِ الاْءَرْضِ وَجَمیعِ الْمُؤْمِنینَ وَیَوْمُ فَرَحٍ وَسُرُورٍ لاِبْنِ مَرْجانَهَ وَآلِ زِیادٍ وَأَهْلِ الشَّامِ؛

و امّا روز عاشورا روزی است که در آن روز به حسین علیه السلام مصیبت رسید در حالی پیکر او بین اصحابش افتاده بود و پیکر اصحاب او نیز در اطراف او افتاده بودند پس آیا چنین روزی می توان روزه گرفت؟ هرگز! به خدای کعبه سوگند عاشورا روزِ روزه نیست و روزی نیست مگر برای ناراحتی و عزایی که بر اهل آسمان و اهل زمین و تمام مؤمنان وارد شده است و روز شادی و خوشحالی برای ابن مرجانه و آل زیاد و اهل شام است.
الکافی، ج4، ص147؛ وسائل الشیعه، ج10، ص459، ح13847.